Het eerste ‘soldeke’ is binnen: het boek ‘Within Me’. Het is een overzicht van het werk van de Antwerpse schilder Nick Andrews. Ik ben niet snel jaloers. Maar toen Sihame El Kaouakibi van ‘Lets go Urban’ in 2012 Antwerpenaar van het jaar werd, was dat wel het geval. Weliswaar niet op haar titel, dan wel op het daarbij horend geschenk. Ze kreeg een schilderij van Nick Andrews cadeau.
Ik moet eerlijk toegeven dat Nick Andrews me tot 2010 onbekend was. Maar dat jaar was ik met de commissie cultuur van het Vlaams Parlement te gast in Istanbul. En daar liepen we wijlen Dany Vandenbossche tegen het lijf. Dany was oud-parlementslid van de SP.a en voormalig voorzitter van de commissie. Vandenbossche was geen stijf parlementslid. Dany was rock en roll, ne goeie om mee te nemen op café om naar schitterende verhalen te luisteren. Maar hij was vooral een cultuurkenner par excellence. Zeker wat moderne kunst betreft. Dany was vergezeld van een kunstenaar. Ene Nick Andrews. Geboren in Londen, maar eigenlijk al zijn hele leven Engelse Antwerpenaar. Zijn vader was in de jaren zeventig in Antwerpen komen wonen en blijven hangen. Iets met voetbal of zoiets, volgens Dany. Wel, dat moet je niet aan een Berchem-supporter zeggen. Nick Andrews was ineens gekaderd. Een zoon van Colin Andrews, dat kan alleen maar een talent zijn.
Antwerpse meester
Maar in alle ernst, Andrews is effectief een toptalent. Een Antwerpse meester. Ik ben Dany nog altijd dankbaar om ons toen naar de tentoonstelling van Andrews mee te nemen. En ook voor die enige ontmoeting met de kunstenaar zelf. Want bij het aanschouwen van het eerste schilderij was ik onmiddellijk verkocht. Van de schilderijen, van de gebruikte kleuren, drie dus, en de lijnen gaat een enorme kracht uit. En op het eerste zicht lijkt het soms wat vaag, maar als je beter kijkt, merk je steeds meer details. En meer, en meer,… Nick Andrews is bovendien onder geen reeds bestaande stijl te vatten. Behalve dan onder die van zichzelf. Dat maakt zijn werk ook zo uniek en prachtig.
Verteller
Bovenal vertellen zijn schilderijen een verhaal. Het is meer dan een beeld alleen. En dat maakt het voor mij prachtig. Je kan in zijn schilderijen een heel verhaal beleven. Het prikkelt je fantasie. Je gaat als het ware op stap in het schilderij. En dan is dat misschien niet het verhaal dat Andrews bedoelde, maar ik denk dat hij me dat wel wil vergeven. Ik denk dat hij een type is dat geen grote boodschap wil verkondigen, maar zaken schildert vanuit zijn ziel. Een échte kunstenaar. Wars van modetrends, issues die op dat moment ‘trending’ zijn,… En ik denk dat zo iemand dan ook blij kan zijn als zijn werk mensen raakt. En raken doet het me. Ik ben echt een liefhebber van het werk van Nick Andrews geworden. Mijns insziens is hij samen met Michael Borremans een van de beste hedendaagse schilders.
Er zijn geen feiten, er bestaan enkel interpretaties 